फुलपाखरांचे रंग देवून निघून गेलीस
तेंव्हा जांभळं आभाळ रडलं होतं मातीला बिलगून..

अन चिंचेच्या झाडामागे लपणारा चंद्र विसावला होता माझ्या अंगणातल्या तुळशीच्या रोपट्याखाली...

फुलपाखरांचे रंग देवून निघून गेलीस,

तेंव्हा घरभर पसरलेल्या तुझ्या आठवणी पाखरं होवून उडाल्या मध्यरात्री शेतावर..

फुलपाखरांचे रंग देवून निघून गेलीस ते परत कधीच न येण्यासाठी!

खरच..आता परत कधी भेटू आपण?
हजारो सूर्य विझून जातील तेंव्हा कदाचित..
कोट्यावधी श्वासांची आवर्तनं होतील तेंव्हा कदाचित..
कदाचित तेंव्हा माझ्या झिजलेल्या हातांना येईल तोच तुझा पारिजातकाचा गंध.
मुक्त दान देणारी नदी बनून वाहशील जेंव्हा माझ्या पेशीमधून तेंव्हा दिसेल का ग तुझा चेहरा मला दर्पणात?

फुलपाखरांचे रंग देवून निघून गेलीस पण तुझ्याकडे राहिलेला एकटा हिरवा रंग असेल का ग तुझ्या डोळ्यात परत भेटशील तेंव्हा?...

कविता: शंतनू
चित्र: अक्षय

Moments Golden Ink Is Kept Aside For

याचसाठी केला होता अट्टाहास..

2nd April 2011 Mumbai...Wankhede stadium....

Gods envy us because we are doomed...Tendulkar will enter the ring for the last time during world cup...that moment will never ever come again.....the superman of India carrying unlimited hopes and blessings of his super fans will step out in to that crazy chaos for once and all....the gladiator will reign his arena one more time...Mahayodhha of the Indian cricket..Arjuna of the modern sports world.....a local boy grown to become the global Masiha of young and old..the man has entertained millions of hearts through his life...encouraged unlimited number of minds.....has simply enlightened us ..and still our eyes have not become wide enough to completely capture his magic and elegance ...

तुम्हारे नाम के सजदे नही मै कर सका क्योंकी
करिष्मा देखके तेरा न मै पलके झुंका पाया..

so when you walk there for us master, besides hope, thrill, admiration, and excitement, our alredy widened eyes will be filled with something more...something which will add a mystic and blurry look to your divine image in our minds!

Shantanu